شعری از ابونواس ( پسری مثل ماه )

و عاذلة تلوم علی اصطفائئ غلام واضحاً مثل المهاة
و قالت ((قد حرمت)) و لم توفق لطیب هوی وصال الغانیات
فقلت لها جهلت فلیس مثلی بخا دع نفسه بالترهات
ااختار البحار علی البراری و احیاناً علی ظبی الفلاة
دعینی لا تلو مینی فانی علی ما تکرهین الی الممات
بذا اوصی کتاب الله فینا بتفضیل البنین علی البنات

زن سرزنشگر مرا به دلیل انتخاب پسر زیبا روی چون ماه تابان ملامت می کند و مي‌گويد خود را محروم کردی و مؤفق نخواهی شد که طعم عشق زنان سپید اندام بلند بالا را بچشی به او گفتم که نادانی کردی و ندانستی که کسی مانند من خود را به ياوه فریب نخواهد داد
آیا دریا را برسرزمینهای پهناور ترجیح دهم و ديگر حيوانات را با آهوان صحرایی برابر کنم مرا بگذار و ملامت مکن که آنچه را تو زشت می داری من تا دم مرگ برآنم کتاب خداوند در این باره به ما سفارش کرده است که پسران را بر دختران فضیلت است

چهارشنبه هشتم آذر 1385