از دوریت ای تازه گل باغ مراد
چون غنچه چیده خنده ام رفته ز یاد
گریان چو پیاله پرم در کف مست
نالان چو سبوی خالیم در ره باد
چون غنچه چیده خنده ام رفته ز یاد
گریان چو پیاله پرم در کف مست
نالان چو سبوی خالیم در ره باد
دوشنبه بيست و نهم آبان 1385
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment